piątek, 5 grudnia 2014

Matterhorn – góra ideał

Góra jak stała tak stoi.

Czy tak ją sobie wyobrażałem ? To niby TA góra, która malują dzieci jak maja 2 lata dwoma ruchami kredki – raz w górę i raz w dół. Idealna, piękna, malownicza góra - Matterhorn. Nazywana przez nas pieszczotliwie ,,matem”.
Stoi sobie samotnie rysując wyraźnie swój kształt –tak więc można jej się przyjrzeć z bliska. Zarówno z Zermatt w Szwajcarii, jak tuż po wysiadce z kolejki  (za 170 zł !!!) albo tuż ze schroniska na Matterhornie. Im bliżej stoi się tej góry tym wrażenie jest większe. Ściany pionowe stają się jeszcze bardziej pionowe, małe kamyki  stają się wielkimi kilkunastometrowymi głazami a grań z ostrej wydaje się być żyletą którą można się normalnie golić. W takich momentach myśli są tylko dwie: ,, ale piękna góra” a druga myśl ,, kur.. będzie przej … ” Jak to ktoś mądry napisali w Wikipedii ,, ma odstraszający wygląd”. Siedząc pod szczytem  gapiąc się i gapiąc w przed dzień wejścia huśtawka nastrojów gwarantowana. To raz jestem pełen nadziei ,, jak się już wbiję w tę ścianę to na pewno dam radę – przecież inni dają” albo ,,na pewno nie może być aż tak trudno jak wygląda, przecież tam wchodzą setki ludzi - babcie i dziadkowie  – to prawie jak na Giewont u nas”. A po chwili przewijają mi się przez głowę  setki relacji opisów albo filmów z YouTuba. I już nie ma tak kolorowo. I przychodzi lęk … i strach.

czwartek, 25 kwietnia 2013

Skitury - Tatry - 11-14 kwiecień 2013


… nigdy by mi nie przyszło do głowy że biel może mieć tyle odcieni.  Jest jasna, jaśniejsza, bardziej jaśniejsza, najjaśniejsza.  Nie zmienia to jednak faktu że biel to biel i choćby nie wiadomo co, po pewnym czasie czujesz się tak trochę nierealnie, jak w piosence ,,Dancing Shoes” Brodki.  Przede mną biel, za mną biel i gdyby nie grawitacja mógłbym pomyśleć że gdzieś lecę. Cisnę dalej przed siebie czasami kompletnie zamykając oczy. Szlak to raz się wypłaszacza by po chwili ostro piąć się do góry. ,, Co za bezsens!  Co ja tu robię? Przecież nic nie widać”. Piję łyk wody z bidonu i rozglądam się dookoła  – ,, tak, tak to nie Rzędkowice ”  Jestem gdzieś w drodze na skiturach …  no właśnie

Skitury - Karkonosze - 03-04 luty 2013


… to se kurde pojeździłem, to se kurde …. echh.  Ale nie, zawsze tak jest. Człowiek chce żeby coś  tu fajnie było ale nie da się, normalnie się nie da. Ci kurde koledzy też uuu aaa jedziemy w Karkonosze na skitury brawo, brawo, ale żeby potem któryś coś kurde napisał jak było to kurde żaden, nic … kurde, słowem się nie odezwie. Tylko …  eee prześlij zdjęcia ze mną na maila. Normalnie się nie da, zawsze tak …

… a jest tyle rzeczy jakie można opisać i pięknie w słowa ubrać.

Od czego by tu zacząć???

środa, 24 kwietnia 2013

Pireneje - czerwiec 2012


Aigüestortes Estany de Sant Maurici oraz Natural Park of Posets-Maladeta




Zaplanowaliśmy tygodniowy wypad czerwcową porą w Pireneje i na koniec rest na Costa Brava, a jak na bogato ! 
Plan był taki mniej więcej: na Pewno Pico de Aneto może Maladeta potem poszwędac się po Sant Maurici.
No i pieknie lądujemy w Barcy teraz szybko po autko które już na nas czeka piekne umyte gotowe do akcji - bety zapakowane papiery wypisane kasa zabookowana na karcie - mozna jechać ! Po drodze tylko jakieś supermercado by zaopatrzenie na góry zrobić no i tu zonk. W Barcy jesteśmy w niedzielę a to oznacza kłopoty - pozamykane sklepy typu decathlon etc chwile tracimy  na szukanie ale wszystko zamknięte, więc w trase kierunek północno zachodni.

wtorek, 23 kwietnia 2013

Ski-Tury: Masyw Śnieżnika - 2012

Przygoda rozpoczyna się z pod leśniczówki w Międzygórzu. Zakładamy narty i foki – jesteśmy już przecież na szlaku. Idziemy na lekko (nie licząc kilku browarów i 0,5 l wódki) pod górę w kierunku Schroniska pod Śnieżnikiem. Droga szeroka, prowadzi malowniczo przez las by po chwili skręcić w lewo i dalej już wąską ścieżka. Szlak przetarty tylko przez skuter śnieżny – nie polecam się pchać szlakiem czerwonym prosto do schroniska tylko duktami leśnymi.
Dla skiturowców szybciej i niewątpliwie przyjemniej. Do schroniska ,,Pod Śnieżnikiem” docieramy po ok. 2 godzinach i trafiamy na fajny zachód słońca. Wieczorkiem szybko z Tomaszem obrabiamy po browcu, jemy kolację a całość zalewamy pół litrem wódki. Tak przygotowani kładziemy się do łóżka – kiedy przyszedł sen … ? nie wiadomo Ranek niestety nie należał do najpiękniejszych w moim życiu. Może z powodu dziwnej suchości w gardle albo mgły i mrozu. Trudno jest jak jest trzeba napier… nie jesteśmy tu przecież dla przyjemności. Na szczęście towarzyszy nam starszy jegomość (75 lat) który to masyw Śnieżnika zna jak własną kieszeń.

piątek, 19 kwietnia 2013

roadkill 2011


Po pierwsze primo Fakjumadafaker.
Wreszcie po słusznie przepracowanej zimie na poddaszu, w pierwszą lutową niedzielę ciągniemy czerwonym punciakiem na kołoczka. Plan jest prosty, jasny i klarowny ładujemy na maksymalnej k..... Póki siedzimy w bryczce wszystko jest ok ale po wyjściu na zewnątrz minki nam rzedną . Północny wiaterek trochę mrozi nam łapki i karki ale przynajmniej będzie trzymanie tak se myślę. Coś tam próbujemy, coś jakby podskoki czy przysiady, takie jak zwykle kotłowanie się po padzie. Pierwsze baldy idą gładko, cyfra może i nie poraża ale co zrobione to zrobione. W życiu każdego mężczyzny przychodzi taka chwila kiedy musi udowodnić czy jest maczo czy pusi. Uderzamy na madafakera, o la boga żałosne miotanie najpierw moje a potem Mateusza plasuje nas w pierwszym rzędzie wioskowych pusi.

Labak


Siedzę w mitycznej chatce pana Janka i powoli łapię konkretną zamułę. Cały domek z kuchnią

włącznie wypełniony jest polakenami, którzy napychając się prowadzą urozmaicone rozmowy

w stylu ile paluchów, jak głęboko i w jaką dziurę kto włożył, jak wysoko wyszedł nad przelot,

jak to pechowo spadł po trudnościach. Po jakimś czasie takie ględzenie strasznie zamula

opuszczam więc zacne towarzystwo pensjonariuszy chatki i raznym krokiem pomykam nad rzekę.